Het zit erop, de Leuven Bierweekends, nu ook de maand april achter de rug is. Wat mij betreft mag Leuven het hele jaar door Bierweekends organiseren.
Leuven Innovation Beer Festival
Het eerste weekend, 14 en 15 april, stond in het teken van innovatie in de bierwereld tijdens het Leuven Innovation Beer Festival. Het jaarlijkse festival dat plaatsvindt in voormalige brouwerij De Hoorn was toe aan zijn vierde editie. Voor mij was het de derde keer dat ik afzakte naar het festival.
Met haar 17 standen is dit bierfestival zeker niet het grootste, maar toch trekt het heel wat binnen- en buitenlandse belangstelling. De setting is perfect, de prijzen zijn schappelijk als je weet dat meer dan 80% buitenlandse brouwerijen zijn en de ambiance is gewoon gezellig.
Wat ik zelf ook fijn vind aan het Leuven Innovation Beer Festival is dat het eens iets anders mag en kan zijn dan een gewone IPA, Tripel of Stout. De brouwers die hier staan, durven experimenteren. Het ene experiment is al wat geslaagder dan het andere.
De voorbije jaren merkte ik ook op dat tijdens dit festival je algemene aankomende trends in de bierwereld kan waarnemen. Zo waren er tijdens de eerste editie de IPA’s en een jaar later Sour Ales. Ik was dus benieuwd of er dit jaar opnieuw een bepaalde tendens voelbaar zou zijn.
De Russen van Red Button Brewery deden alvast een poging met hun felgekleurde regenboogbieren met Thai Blue Tea, rode kaviaar of Halva en mooi gedesignde blikken. Hun bieren gingen vlotjes weg, want iedereen wilde deze kleurrijke bieren toch eens geproefd hebben. Ik koos voor hun paarsblauwe ‘Soledad’, een White IPA met lychees en Thai Blue Tea. De zeer zacht fruitige bloemige neus zette zich voort in een redelijk vlak en verder niet complex bier. Ziezo, dat hebben we dan ook weer gehad.
Naast Red Button Brewery waren er nog brouwerijen die speelden met kleuren. Op zo’n manier dat ze bij mij soms een echte mindfuck veroorzaakte. Zo presenteerde Brussels Beer Project hun collaboration brew met De Molen ‘True & False’, een blonde gerookte stout. De mannen van Crazy Brew pakten dan weer uit met hun ‘Black Monk’ van 15% die een verrassend lichte goudgele kleur had. De Siberische quadrupel bracht trouwens ook een gevoel van nostalgie naar boven bij mij, want onafgezien van de alcoholische neus deed hij me even denken aan grootmoeders zoete cake.
Crazy Brew is niet de enige brouwerij die serieus durft te spelen met alcoholpercentages. Ik zie meer en meer brouwers die bieren uitbrengen met enerzijds extreem hoge alcoholpercentages van boven de 10%, en die anderzijds inspelen op de trend om bieren uit te brengen die dan weer een zeer laag percentage bevatten van onder de 5%. Alles hiertussen is al bijna ‘mainstream’ te noemen. Deze opkomende tendens was ook vast te stellen tijdens het festival aan bijna elke stand: Galway Bay Brewery biedt bieren aan tussen 3,9% en 12%, South Plains Brewing tussen 3,5% en 9%, Vibrant Forest tussen 3,5% en 11,5% en ook het Spaanse Lo Vilot haar aanbod zit tussen 4,5% en 10%.
Tenslotte blijven de echte frisse, fruitige, bittere doordrinkbare IPA bieren het ook nog altijd heel goed doen bij mij en binnen die categorie onthou ik vooral ‘You Want Me’ van Brussels Beer Project en ‘Sume’ van Pühaste Brewery vanwege de kleur, aroma en smaak en de zeer vette labels.
Food & Hops
Tijdens het weekend van zaterdag 21 april en zondag 22 april vond voor de eerste keer ‘Food & Hops’ plaats als onderdeel van de Leuven Bierweekends gedurende de maand april. Omdat het de eerste keer was dat het evenement doorging, wist ik niet wat te verwachten. Uit de informatiebrochure kon ik afleiden dat het te maken had met gastronomische gerechtjes pairen met bier. Iets wat op mijn lijf geschreven staat.
Zes Leuvense gastronomische restaurants presenteerden elke een eigen creatie. De chefs hadden ook telkens een bier gekozen om met hun gerechten te pairen. Daarnaast stonden er ook nog twee kaasmeesters die elk kaasbordjes met bijpassende bieren hadden voorbereid.
Ik probeerde het eerste hapje van de lijst dat gecreëerd werd door de chef van Arenberg: panna cotta van buffelburrata met sorbet van tomaat, opgelegde komkommer, basilicumolie, espelette en zout. Een heel romig maar verfrissend hapje. Dit werd gecombineerd met een Big Bold Marigold Flower Power Apple Sour van The Flying Dutchman Nomad Brewing Company. Dit weinig volmondige, verfrissende, lichtzuur bier zorgde voor een spoelend effect die het gerechtje nog frisser maakte. Geslaagde combinatie.
Daarna koos ik voor de repenaer van mango van restaurant EssenCiel, samen met de India Pale Ale Galaxy van The Kernel Brewery. Het hapje was opnieuw redelijk romig door de kaas, maar deze overheerste niet. Er lag ook een soort van gelletje op het bord die een zoete smaak gaf. Het bier zag eruit als een troebel strogeel fruitsap. Het had een zeer hoppige geur en ook exotisch fruit zoals mango was terug te vinden in de neus. Dit vormde een mooi complementair verlengde met de mango van het gerechtje. Het bier was enorm bitter dat misschien net een tikkeltje te veel het gerecht overheerste alhoewel deze bitterheid wel verzacht werd dankzij het hapje. Zeker geen slechte pairing.
Gerechtje nummer drie was er eentje van Het Kookpunt. Zij presenteerden brie de meaux, appel in hooi gegaard en gepofte tarwe. Het bord zag er iets minder verfijnd uit dan de andere bordjes, en was overwegend zoet. De brie was lekker zacht en romig, maar de gepofte tarwe bracht voor mij geen meerwaarde aan het gerecht. Dit hapje werd gepaird met de Breakfast Stout van Founders Brewing Co. Dit leek me geen voor de hand liggende pairing. De zoetheid van het gerecht werd sterk verzacht door de bitterheid van het bier. Diezelfde bitterheid had ook een spoelend effect op de romigheid van de kaas. Maar het bier overheerste het gerecht overduidelijk. Het was een leuk experiment, maar ik zou toch voor een andere combinatie kiezen als ik eerlijk ben. Ik heb het zelf nog niet getest, maar ik denk dat een stevige saison, een malse geuze of een zachte IPA hier wel eens goed bij zouden kunnen werken.
Eindigen deed ik met de prachtige cheesecake van Zuut, in combinatie met een Hallo Ich Bin Berliner Weisse Raspberry van Mikkeller. Een gewaagde combinatie omdat het bier een redelijk sterke rinsheid bevat. Het cakeje zelf had ook een lichte zure smaak door het rode fruit. Ik snap dat ze hier het rode fruit hebben proberen door te trekken, maar ik zou deze pairing zelf niet aanraden moest dit gerecht deel uitmaken van een menu. Beiden tillen elkaar niet naar een hoger niveau.
Tenslotte kon je ook nog kennismaken met vier verschillende kaasplankjes. Twee samengesteld door kaaswinkel Elsen en twee door kaaswinkel Van Tricht. De kaasbordjes waren lekker, maar er lagen telkens vijf verschillende kazen op waardoor het moeilijk is om deze met één bepaald bier te pairen. Hierdoor pasten niet alle kazen op de kaasplank bij het gecombineerde bier.
Naast het proeven van al dat lekkers, werden er ook nog drie workshops gegeven. Eentje door Jeroen Peeters, ook wel bekend als Dr. Beer, over blind tastings, eentje door Werner Callebaut met als titel Bierolade en eentje door de broers van Kaasambacht Elsen over kazen en bieren. Hiervoor kon je je op voorhand inschrijven en betaalde je 20 euro per workshop van telkens een uur.
Ik volgde eerst de workshop over kazen. Reinout Elsen vertelde heel persoonlijk over hoe aandachtig en nauwkeurig zij hun kazen bij Kaasambacht Elsen zelf selecteren en op welke zaken zij zullen letten bij het aannkopen van kazen voor hun winkel. Natuurlijk konden we tijdens de workshop enkele van deze kazen proeven in combinatie met een biertje. De bieren werden door Reinout zelf gepaird met de kazen. Hierbij merk je dat hij misschien niet voor de meest hand liggende standaard combinaties gaat, maar zijn eigen persoonlijke smaak volgt. Zo proefden we een Hervekaas met een Tsunami Stout van Pelican Brewing Company. We kregen in totaal vijf verschillende kazen voorgeschoteld in combinatie met vijf verschillende bieren. Wat ik wel jammer vond, was dat de voorgaande workshop wat uitgelopen was in tijd, waardoor de workshop die ik volgde op iets minder dan drie kwartier afgerammeld moest worden. Zo kregen we iets te snel de ene na de andere kaas voorgesteld en had je niet de tijd om alles te verwerken en uitgebreid te proeven.
De tweede workshop die ik volgde was die over bierolade door Werner Callebaut. Werner is enerzijds chocolatier en anderzijds ook zytholoog (wat een droomjob!). De passie toen hij aan het vertellen was, spatte er gewoonweg af. Het was zeer aangenaam luisteren naar alle informatie die hij gaf. Ik ben zelf naast een bierliefhebber ook een grote fan van chocolade dus keek ik enorm uit naar hetgeen we te proeven kregen. Chocolade pairen met bier is niet altijd evident en toegegeven stelden we met de hele groep, inclusief Werner, vast dat de ene combinatie al wat beter ging dan de andere. Het leuke was dat Werner tijdens de workshop zelf nieuwe combinaties samen met ons uittestte. We proefden drie verschillende pralines en dus ook drie verschillende bieren. Voor mij was de topper de espressopraline met bittere donkere chocolade en het gloednieuwe Lola Chocolate Beer van Le Grande D’ame.
Ik hoop dat het ‘Food & Hops’ evenement volgend jaar kiest voor een tweede editie, want dan ben ik vast en zeker van de partij. Al hoop ik dat de gastronomische restaurants dan niet allemaal kaas op hun menu zetten.
